Inzulinska rezistencija

Inzulin je hormon koji luči gušterača i ima funkciju da vezivanjem za sve ćelije našeg
organizma omogući održavanje normalnog nivoa glukoze (šećera) i masti u krvi. Kada
ćelije ne vezuju inzulin za sebe ili nemaju adekvatan odgovor na inzulin javlja se stanje
otpornosti ili inzulinske rezistencije.
Uzroci inzulinske rezistencije su starenje, pretilost (povećana tjelesna masa), sjedilački
način života bez fizičke aktivnosti, hipotireoza (i Hashimoto) tj. bolesti štitne žlijezde,
akromegalija, prehrana s puno prostih ugljikohidrata, nebalansirana prehrana, nutritivni
deficiti, lijekovi poput antipsihotika, steroida i određeni antiviralni lijekovi.
Učestalost inzulinske rezistencije u populaciji je 30%.
Kod inzulinske rezistencije nivo inzulina u krvi je povišen a nivo glukoze (šećera) u krvi
može ali ne mora biti povišen.
Najčešći preteći simptomi su osjećaj žeđi, konstantni osjećaj gladi, umor i iscrpljenost
naročito nakon jela, česte glavobolje, učestalo mokrenje, gljivične infekcije (naročito
vaginalne kod žena) te usporeno zarastanje rana.
Stanja koje se često javljaju uz inzulinsku rezistenciju su nealkoholna masna jetra
(NAFLD), policistični jajnici (PCOS), metabolički sindrom, povišen pritisak i masnoće te
šećerna bolest.
Oblik tijela tj. gdje se debljamo (oblik celera, jabuke, kruške, pješčanog sata i sl.) važan
je predisponirajući faktor za inzulinsku rezistenciju. Oblik jabuke u kojem se masno tkivo
nakuplja u trbušnoj šupljini i između organa je najviše predisponiran razvoju inzulinske
rezistencije.